Çaresiz

Günler, aylar, yıllar, geçip gittikçe,

Bu gönül dersini, alır çaresiz.

Bir ömür böylece bitip gittikçe,

Yavaş yavaş yola, gelir çaresiz.

Nice boş hayale kapılır kalır,

Kabarır, yükselir, engince olur,

Bir sudur, gün gelir yolunu bulur,

Aşamaz haddini, bilir çaresiz.

İster ki olmasın ayakta bağı,

Genç iken yaşasın en güzel çağı,

Büyüğü amenna, o küçük dağı,

Önündeki engel, bulur çaresiz.

Aklına esince düşer yollara,

Tutunur kopacak çürük dallara,

Sonunda yenilir geçen yıllara,

Pes eder, bir gün tuş, olur çaresiz.

Karlar yağar, kar boransız başına,

Zehirler karışır tatlı aşına,

Vadesi dolunca bakmaz yaşına,

Gün gelir mutlaka, ölür çaresiz.

(07.01.1981)

Suat Zobu