ey yar sana yazdım

 

.

pencerenize karartın vururdu ben sokakta dururdum bazen çıkardın o cumbalı evinizin balkonundan bakardın köz olurdu içerim yüreğimi yakardın çaresiz kalır bir şey edemezdim ayaklarım kilitlenir bir yere gidemezdim uykusuz geçerdi gecelerim gurur yapar sana diyemezdim ben ekmek aş yiyemezdim ey yar yiyemezdim

.

ey yar

hani o park vardı

alt köşesinde

tatlısu çeşmesi olan o park

karşısında bir kasap

dükkanı harap mı harap

tam da orada beklerdim

her akşam üstü görürdüm seni

dört gözle gözlerdim usul usul gelmeni

önceleri

yüzüne bakamazdım

direkt önüne çıkamazdım

göz altından

hissederdim gölgeni

yürürdün sağa sola bakmadan

ben ise seni takip ederdim

çaktırmadan

arkandan öylece

fizan’aca giderdim

başın yerdeydi hep

ne düşünürdün acep

ey yar

yolunu beklerdim seni beklerdim

geleceğin yollara bakardım

yüzüne bakamazdım bakmazdım

hani o ilk gözgöze gelmemizde

ayaklarım yerden kesildi de

düşeyazdım

..

ey yar

o yaz

boyun selvi kaşın ince

gözlerin kara yüzün beyaz

hani o vişne çürüğü bluzun vardı ya

işte onu giyince

ne yakışırdı sana

siyah saçların dökülürdü omuzlarına kat kat

hafif gülümserdin

tavırların rahat

düşünürdüm ey yar

seninle ne güzel olurdu hayat

gözlerine bakmaktan bıkmazdım

elin elimde

gözün gözümde olsa

inan acıkmazdım

o cumbalı evinizin balkonundan bakardın

sen hep goncaydın ey yar sen hep bahardın

ben

temmuz sıcağında yaz’dım

..

ey yar

çantanın en kuytusunda

çizgisiz bir defter

işte o defter bu defter

içine şiirler yazmış arkadaşların

bana vermiştin ya hani

sen de yaz demiştin

sayfalarında çiçekler böcekler

sanırsın

hemen uçuverecekler

yar

ben de yazdım özene bezene

bu satırları kimse yazmadı

ne şu ne bu ben suat zobu

bunu ben yazdım

 

sana yazdım…

 

 

Suat Zobu

 

.