Bir Resmin Çağrışımları

Şiirin Hikayesi

Konya Mimarlıktan sınıf arkadaşım, meslektaşım, Eğri Çiviler romanının yazarı Mimar Osman Güngör köylerindeki kendi evlerinin resmini paylaşmış. O resimde kendi köyümü, ıssız Anadolumu gördüm. Hüzünlendim. Ha Küçük Bürüngüz, ha diğerleri..

.

Görünür bir mavi kapı orada

Nice mutluluklar varmış burada

Osman çocukluğun kalmış şurada

Bizim Osman Mimar’lıkta okuyor,

Küçük Bürüngüz’de hüzün kokuyor..

.

Bir zaman yapılmış ekmek böreği

Kala kalmış orda kazma küreği

Bir yalnızlık var ki yırtar yüreği

Roman yazmış satır satır dokuyor

Küçük Bürüngüz’de hüzün kokuyor..

.

Bu resmi görünce Anamı andım

Şu duvar dibinden gelecek sandım

İçim burkuluyor yandım da yandım

Allah’ım bu resim yürek yakıyor

Küçük Bürüngüz’de hüzün kokuyor..

.

Bu Bürüngüz örneklerden bir tane

Terk edilmiş Anadolum virane

Kilitler vurulmuş bilmem kaç hane

Kızılırmak olmuş zaman akıyor

Küçük Bürüngüz’de hüzün kokuyor..

.

Bir özlem vurur ki yaman mı yaman

Boğaz düğüm düğüm ölüm el aman

Küçük Bürüngüz’e ağıyor duman

Hava da hüzünlü şimşek çakıyor

Küçük Bürüngüz’de hüzün kokuyor..

.

Suat Zobu

***

DOSTLARDAN:

Yanar yürek, yanar eski günlere

Bayramlara, alaylı düğünlere

Bir yol bulup gidebilsek dünlere

Usta coşmuş, sanki bülbül şakıyor

Şiir buram, buram özlem kokuyor.. yargızede / teşekkürler

.