Soysuz...

.

(Hiç kimse ya da çok kimse)

İt ürür,

Kervan yürür,

Yakasına bit yürür,

Bilmez ki soysuz…

..

Ağaç gölgesinde yatar,

Kendi gölgesi sanır,

Ne seni, ne beni tanır,

Durmaz işkembeden atar,

Elinden gelse memleketi satar,

Nursuz,

Soysuz…

..

Eceli geldi,

Havlamasını bilmedi,

Sürüye kurt getirdi,

Kafası kumda,

Sanır ki her şey yolunda,

Sorumsuz,

Soysuz…

..

Ortalık kan revan,

Kendince dönüyor devran,

Bilmek gerek,

Nasıl bir engerek,

Kusursuz…

Soysuz…

..

Hep huzursuz.

Bıraksan aç susuz,

Kalsa uykusuz,

Zaten duygusuz,

Ve uygunsuz,

Alnında yazıyor,

Soysuzzzz…

....

Suat Zobu

.